Advent #1 (2020) | Machteloos verwachten

Psalm 33:20

Wij verwachten vol verlangen de HEER, hij is onze hulp en ons schild.

 

Afgelopen zondag was het eerste advent. In de komende weken leven we toe naar Kerst. Maar, wat betekenen die adventsweken in de aanloop daar naar toe eigenlijk? Probeer je eens voor te stellen dat je wordt omsingeld door een groot leger. Je bent als soldaat met goede moed begonnen aan de strijd, maar de vijand overmant je. Je bent ontwapend, moe, gebroken, en omsingeld door jouw tegenstanders. Op dat moment grijp je naar de enige optie die nog voor handen is: om hulp roepen. Dit is wat advent is. Het gaat in eerste plaats om realiseren dat je op eigen houtje machteloos bent. Dat de duisternis je dreigt te overmannen. En je heel hard hulp en bescherming nodig hebt! Je bent niet in de positie om de strijd naar jouw hand te zetten en je roept om hulp. Maar, naast die machteloosheid gaat advent vooral ook over 'verwachting'. Want we roepen niet in het luchtledige. We roepen vanuit de verwachting dat er redding is. En niet van zomaar iemand, maar van de Enige die ons écht hulp en bescherming kan bieden: God Zelf.

Eerder in Psalm 33 wordt Hij beschreven als Degene die het water van de zee verzamelt als een dam. Het water van de zee stond voor de schrijvers voor chaos en dood. De psalmist spreekt zo uit dat hoe heftig chaos en dood ook om zich heen slaan, God daar boven staat. In vers 9 zegt hij: 'Want Hij spreekt en het is er, Hij gebiedt en het staat er'. Deze God die in control is over de chaos, is ook nog eens in al zijn almacht in staat om het niets iets te doen ontstaan. En in vers 13 zegt de psalmist dat deze God schouwt vanuit de hemel; niet zozeer een wolkje in de lucht met harpjes, maar daar waar God troont in alle eeuwigheid, heiligheid en alomvattendheid. En daar, op die plek, als je het één plek kan noemen, daar ziet hij alle mensenkinderen. Hij ziet ons. Hij ziet ons! Onze ziel, ons hele wezen, verwacht de HEERE, Hij is onze hulp en ons schild. En Hij ziet ons. Hij komt naar ons toe. Onze verwachting is gegrond, want Hij komt!

Hoe dan? Komt Hij alle vijanden die ons omsingelen neerslaan? Walst Hij binnen met groot krijgsgeweld? Vers 16 zegt: 'Een koning wordt niet verlost door een groot leger, een held wordt niet gered door grote kracht'. En God tilt dat naar een nieuw niveau. Hij komt niet als krachtige, onverslaanbare generaal, maar als een weerloze, huilende baby. Als een kind. Hij komt ons niet te hulp met een groot leger, maar het is zijn kwetsbaarheid die de vijand voor ons verslaat.

Advent is alles inzetten op de almachtige God, die naar ons toekwam in zwakheid. De God die overwon door alles te verliezen. De God die ons hulpgeroep hoorde, onze vijanden zag, en kwam met de meest onwaarschijnlijke oplossing: een kind in een kribbe. Een baby waar het meest duistere leger niet tegen opgewassen was. Neem even de tijd om dat te laten bezinken en Hem daarvoor te prijzen.